Malpocadiño

Alfonso de Vega

Chamanlle o "Malpocadiño",
nome de loito e tristura,
e vai pisando a brancura
Da neve, que cai mainiño.

Sin zocos vai ¡coitadiño!
Batindo dente con dente,
n-atopa un caldiño quente
nin un sorrir garimoso,
somente escoita, choroso,
o “¡malpocadiño!” da xente.

A neve sigue branqueando
soutos, cortiñas e outeiros,
i-os paxariños nos leiros
choran e choran piando.

Sin forzas vai camiñando
o probe do rapaciño,
hastra caer no camiño,
de bágoas os ollos cheos,
soñando calor de ceos
e de anxos, ¡malpocadiño!